Op weg naar Sri Lanka!

Onze eerste ochtend in Colombo worden we gewekt door de vogels die fluiten en de palmbomen die wuiven. De zon schijnt langzaam door de gordijnen en de geur van het verse Singalese ontbijt hangt al op de gang. Dit zou zomaar het bijschrift kunnen zijn van een instagram post waarbij een foto wordt geplaatst van mijn prachtige dochters welke net wakker worden. De werkelijkheid is echter anders. Bovenstaande klopt wel, maar naast het geluid van de vogels en de palmbomen moet je ook de airco, met geluid, op standje IJsland inbeelden. Dat is de echte werkelijkheid. Desalniettemin een prima ochtend. Voordat we je meenemen voor een dag in Colombo gaan we even terug naar gisteravond…

SriLankan Airlines

Vanuit Singapore vlogen we met SriLankan Airlines naar de eindbestemming. De keuze voor deze maatschappij is eigenlijk heel simpel: Think Global, act local. Het zal niet veel helpen maar het idee is in ieder geval goed. Daarnaast zijn de stewardessen van SriLankan Airlines in tegenstelling tot de stewardessen van KLM(M/V/X voordat ik iemand tekort doe) gewoon een héél stuk vriendelijker. De toestellen zijn wellicht niet brand new, maar het is allemaal prima. Helaas hebben we in Singapore toch nog een vertraging van ruim een uur opgelopen.

Aankomen in Sri Lanka blijft bijzonder voor ons als gezin. Terwijl de één een gevoel krijgt van ‘ik ben weer thuis’ heeft de ander eerst nog even een onbewuste cultuurschock te verwerken. Is het zo’n cultuurschok? Mwah, het valt wel mee. Maar die intense warmte na 20 uur vliegen in combinatie met de georganiseerde chaos op de luchthaven van Colombo maakt het wel even intens. Zeker als je ook nog eens 1,5uur vertraging hebt op een vlucht van 4 uur.

De eerste uitdaging is de douane welke het beste te omschrijven is als: Lange rijen in een tergend langzaam tempo. We zien steeds mensen teruggestuurd worden om even later weer terug te komen. Ik zie een heleboel mensen druk bezig om een formulier in te vullen. ‘Geen zorgen, wij hebben ons visum vooraf al geregeld’ spreekt Shamila mij hoopvol toe. Ik vertrouw het niet en loop terug naar de tafel waar deze formulieren liggen. Ik grijp zo’n formulier vast en lees: ‘Embarking form’. Dit formulier, waar niemand je op wijst, moet dus ingevuld worden. Dus terwijl wij in de rij staan vullen we de formulieren snel in. Eenmaal aangekomen bij de douanier zijn we er met 5 tellen doorheen. Hoppa, naar de tassen die ditmaal wel allemaal zijn aangekomen.

Laatste halte: de airport pickup. Wij hebben vooraf een airport pickup geregeld die ons naar het hotel zou brengen, alleen de beste man stond niet binnen te wachten maar buiten. Dat betekende de warmte in en tussen alle andere taxi-zoekende mensen die ene chauffeur vinden. Gelukkig hebben zij de gave om jou wél te vinden tussen alle andere reizigers. Eind goed al goed.

Het is ondertussen tegen 23:30 als we in het busje zitten. De grote stad Colombo lijkt te slapen. Het is overal donker met weinig mensen op straat. Het maakt niet uit hoe ver je de stad inrijd, je blijft het gevoel houden dat het 'centrum' ver weg is. Ons hotel was lastig te vinden, een telefoontje met de eigenaar was de oplossing. Als we de zijstraat inrijden en voor het hotel staan zien we dat alle rolluiken dicht zijn. Totdat er een lichtje aangaat. Een behulpzame man komt ons tegemoet en helpt ons snel naar binnen te gaan.

Eenmaal binnen willen we inchecken, Shamila vraagt hem of hij 1 of alle paspoorten nodig heeft. 'No mam, tomorrow. First sleep. No problem'. Eenmaal boven aangekomen opent hij de deur met kamernummers inclusief de naam 'Avocado & pear' . Een bloedhete kamer, maar heel proper. Totdat we de badkamerdeur opendeden... Daar liep mr. Kokkie, de kakkerlak. Je weet dat het hier kan gebeuren, al heb ik tijdens alle reizen naar SL er pas één gezien in tegenstelling tot de hotels in Florida. Gewapend met een handdoek en op blote voeten kwam de hoteleigenaar om mr. Kokkie te verwijderen. Dat geeft 's avonds laat toch een nare start van de reis. De kinderen vonden het maar 'vies' en weigerde om naar de toilet te gaan. Maar ach, in bed plassen was geen optie dus nog voordat het een strijd werd wonnen wij ouders al.

Uiteindelijk vielen wij snel in slaap met de gedachte aan de volgende dag: Colombo ontdekken!